LUIS IN PELS

Op het moment dat ik deze tekst schrijf heb ik geen idee wat Leendert Van Accoleyen in petto heeft voor de Inbox van het M HKA. Misschien heeft hij zelf er ook nog geen idee van, en tast de organisatie van het M HKA dus ook nog in het duister. Dat is geen enkel probleem. Ik ga er namelijk van uit dat deze jonge kunstenaar de kans die hem als winnaar van de Prijs Hugo Roelandt geboden wordt met beide handen aangrijpt. Benieuwd ben ik wel, want ik ken Leendert al een tijdje.

Elke organisatie heeft behoefte aan een luis in haar pels, een individu of groepje van individuen dat het beleid irriteert en alert houdt. Tot voor kort was Leendert Van Accoleyen die luis voor de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. Toen ik zijn werk voor het eerst zag naar aanleiding van een tussentijdse evaluatie in het atelier beeldhouwkunst, deed het me denken aan de rammelende antimachines van Jean Tinguely. Ik meen me te herinneren dat Leendert op dat moment weinig of niets over Tinguely wist. Dat verbaasde me overigens niet, want Leendert hield er niet van mijn lessen 'hedendaagse kunst: neo-avant-gardes' uit te zitten.

Het statische, monolithische karakter van traditionele beeldhouwkunst sprak hem evenmin aan. Geleidelijk kregen zijn bewogen en bewegende objecten een uitgesproken performatief karakter.

...

De naam 'Leendert' werd zowat synoniem van onvoorspelbare situaties en 'brandjes blussen'. Maar zijn werk kon en kan op een unanieme waardering rekenen, zowel die van studenten en docenten als die van externe juryleden. De Academie levert Leendert dan ook met een mengeling van fierheid en opluchting af aan het werkveld. Met vrucht afgestudeerd in de vrije kunsten is Leendert vanaf nu de droom én de nachtmerrie van de curator. We hopen dat hij nog lang de luis in de pels zal blijven. Wij hebben alvast onze plicht gedaan.

Johan Pas, Antwerpen, Februari 2019

Artists: Leendert Van Accoleyen