De titel van de tentoonstelling van Arpaïs Du Bois (°1973, Gent) is een wrange knipoog naar de ‘chasseurs-cueilleurs’ (jagers-verzamelaars), die we ooit waren. De kunstenares zou ons nu eerder als ‘trébucheurs-piétineurs’, struikelaars-vertrappers omschrijven. We struikelen over en vertrappen de natuur, de medemens. Sommigen bewust, anderen onbewust. Uit gewoonte, uit principe, uit onoplettendheid.

Arpaïs Du Bois observeert, schrijft en tekent in een zelfde dynamiek, elk van deze drie pijlers vormt zo ook de motor van de twee andere en op die manier draait haar praktijk onophoudelijk verder. Hett aaneenrijgen van ideeën-stromen en tekeningen op klein, middelgroot en groot formaat vormt telkens de kern van haar output, zowel publicaties als tentoonstellingen. Met haar werk vertraagt ze tijd. Ze stelt zichzelf en ons pertinente vragen over de wereld die ons omringt.