Thomas Vandenberghe maakt kleine, intieme foto’s tot een soort dagboek van zijn persoonlijke leven, zijn esthetische stijl is die van de privé-snapshot. Zijn werk behandelt zowel de psychologie van het beeld als de psychologie van relaties en wordt gedreven door verlangen, liefde en verlies. Als het fotograferen voor Vandenberghe te maken heeft met verlangen, dan richt de even belangrijke handeling van het afdrukken zich op het geheugen. De noodzaak om niet alleen te bekijken, maar ook om je te verzoenen met wat ooit was, maar misschien nog meer met wat had kunnen zijn – maar wat niet is en nooit zal zijn. Herhaald, verbleekt of zelfs gescheurd, bekrast of samengevoegd, zijn zilvergelatine afdrukken dragen het aangrijpende bewijs van een voortdurend proces van gevoelens en reacties, of misschien zelfs van een conclusie. Elke gedrukte foto van Vandenberghe bevat het drama van wat men hoopt en verlangt – een ingebeelde waarheid – en wat uiteindelijk overblijft. Ze zijn het aanhoudende, emotioneel belast en na verloop van tijd vervormde bewijs van een realiteit waarmee we nu moeten leven.

Artists: THomas Vandenberghe