Kris Fierens gebruikt het karakter van een voorstudie of het karakter van een schets als een volwaardig ding.Of in hun mogelijkheid imiteren ze het karakter van een voorstudie. Realiteit en emotie bereiken een virtueel nulpunt. De gebaren of gestes die hij hierbij stelt worden gewoon de ‘objets trouvés’. Het object ‘an sich’ is nooit aanwezig. Het is de meegenomen materie die hem in staat stelt om zijn droom te redden. Sporen van iets dat zich nog moet voltrekken. Maar, waarvan nu reeds een verdwijnende herinnering kan worden vastgehouden.