In Under the Sand, the Sun, laat Mehdi-Georges Lahlou werkelijkheid en onwerkelijkheid, materie en fantasie én het hier en het daar samenvallen door het naast elkaar plaatsen van absurde vormen en de immateriële geluiden van spelende kinderen, zingende vogels, boten op het water, de stad in beweging. Het betreft hier echter geen ontbinding van betekenis in zinloosheid, maar eerder de wezenlijke realiteit van Lahlou's fantastische wezens. Deze wezens – van Créature pour Chaman, ou Autoportrait à la Cannelle (2018), een buste van de kunstenaar gemaakt van kaneel en gedroogde grashalmen, tot Enfant Tapis en bord de mer, een kinderlijke poppenfiguur bedekt met islamitische tapijten en een met kruisen versierde vlieger vasthoudend – zijn zowel echt, materieel bestaand in onze ruimte, als onwerkelijk, met hun onmogelijke kaneel- en tapijtlichamen. Het balanceert tussen het humoristische en het absurde, als een creatie van een sjamaan of een wild wezen uit de verbeelding van een kind. Als drie totems uit een slechts gedeeltelijk herinnerde droom ontmoeten we deze wezens die voor ons verschijnen alsof ze uit een andere werkelijkheid werden opgeroepen. We ontmoeten ze in onze wereld daar we er niet in slagen die van hen te betreden. In de video Et je sombre (2008) zien we de kunstenaar zelf in een witte jurk en rode pruik, die langs een lijn loopt die in het zand is getrokken, om te verdwijnen onder de zachte golven van de zee. Met het oplossen van dit laatste wezen wordt ook onze begoocheling verbroken en de fantasie verdreven, uitgebannen of verbannen naar de plek waar ze vandaan kwam, terwijl wij achterblijven met de vraag wie de sjamaan was die deze fantastische wezens wist te scheppen, de kunstenaar of wijzelf. Uit deze verwarring tussen herinnering en verbeelding ontstaat de magie van het werk: Lahlou laat ons achter op de grens tussen het werkelijke en het onwerkelijke, tussen de wereld die we denken te kennen en de verschijning die hij voor ons heeft opgeroepen.

Artists: Mehdi-Georges Lahlou