Frank Wagemans °1953 "O wat een heerlijke anekdote"
Frank Wagemans is sinds 2006 verbonden aan de Zwarte Panter. Hij stelt er om de twee jaar tentoon en dat is voor hem telkens een prettig moment. In de bovenzaal zal hij zijn werk weer loslaten als een zwerm spreeuwen. Zijn kunst viert de lichtheid. Vanuit lijden wordt prachtige kunst gemaakt maar voor hem weegt het wereldleed te zwaar om er zich als kunstenaar tegenover te positioneren. F.W. stapt met lichte tred en humor. ‘ Dat is mijn redding‘ zegt hij altijd, anders kan ik de wereld niet aan. Er is immers teveel waar ik mij druk over maak. Inspiratie vindt hij in het alledaagse leven. Via kleine snel schetsen legt hij vast wat hem opvalt; een stickertje op bananen, een ‘lelijke’ reclame, een fout in een striptekening van de Rode Ridder, alles kan zijn schilderij binnensluipen. Als hij aan een nieuw werk begint doortast hij a.h.w. zijn zakken op zoek naar een schets. Soms kan het gebeuren dat hij roept of ik het kassaticket van een winkel nog weet liggen want er stond een heel goede tekening op. ‘Ik wil dat het voor mezelf niet te comfortabel wordt‘ zegt hij, het moet soms flink botsen en wringen. F.W. meent dat hij vergeet wat hij al heeft gemaakt, elk nieuw schilderij is voor hem een nulpunt. Tegen dat ‘geheugenverlies’ heeft hij voor deze tentoonstelling een groot werk gemaakt als een soort catalogus. Hij verbeeldt zich als schilder/toeschouwer van zijn eigen werk, als een tevreden kunstenaar die terugkijkt: zie eens wat ik heb gemaakt , wat in 2016 trouwens de titel was van zijn tentoonstelling. F.W. leeft en werkt in een dorp in de Kempen. Als geboren stadsmens bekijkt hij die wereld met verwondering. Zijn bijzondere zorg gaat uit naar vogels (vooral mussen) en zijn drie geiten. Voor hommels moeten er bloemen worden
geplant. In deze biotoop drijven er soms donkere wolken maar meestal schijnt de zon en beleeft hij zijn artistieke avonturen. Hij is blij als mensen met zijn werk willen leven, wat ik begrijp, zijn werk is schoon gezelschap. F.W. vond zijn titel bij de wrange humor van Gummbah, die hij erg bewondert om zijn scherpte en eigenzinnigheid en zeker om zijn gesublimeerde flauwheid. Ook enige zelfrelativering is hem niet vreemd. O wat een heerlijke anekdote

Artists: Frank Wagemans