Jenny Brosinski is niet zomaar schilder. Natuulijk zijn er louter schilderkundige aspecten: kleuren, vormen, lijnvoering en composities. Maar samen vertellen ze een verhaal. ‘Wish you were here’ toont grote doeken, vaak groter dan de kunstenaar zelf. Brosinski werkt in dit soort formaten omdat ze haar meer uitdagen. Het zijn fysieke werken die de maat van de kunstenaar dragen.

Je kan de schilderijen analyseren en duiden, of je kan ze ondergaan.
Haar doeken zijn krachtig, maar ze stralen ook fragiliteit uit. Ze lopen niet in het gelid, ze verleiden of verwoesten. Schaal en ruimte spelen hier een sleutelrol.
De lijnvoering is kronkelend, maar direct. Ze zijn veerkrachtig en zinderen over het doek. Maar vooral stellen ze vragen, over hoe een beeld bedacht kan worden, hoe het gerealiseerd wordt, maar ook hoe het waargenomen wordt. De complexiteit van zowel het medium schilderkunst zelf als diens geschiedenis. Natuurlijk zijn ze uitingen van kleur, en gevoelens. Maar ook zijn ze bedachtzaam, bewust van zichzelf. Brosinski maakt hinkstapsprongen in tijd en kunst. Haar werken zijn als verlegen toenaderingspogingen tot de geschiedenis van de Amerikaanse schilderkunst.

Ze gebruikt kleur als een uiting van herinnering, als een aandenken aan haar verleden en gebeurtenissen. Ze zinspelen op een biografie die voor de toeschouwer eigenlijk geheim hoort te blijven. De schilderijen zijn het resultaat van fysieke acties van de schilder, die haar eigen lichaam als maat neemt voor de doeken. Ze zijn teer, liefkozend, hard en vuil. Maar Brosinski roept niet, ze fluistert. Ze minimaliseert een overdaad aan betekenis, je zou ze kunnen afpellen tot louter schilderkundige vormen en gebaren.

Artists: Jenny Brosinski